Met zijn vieren bezetten we een tafel op een Eindhovens terras. We hebben het best voor elkaar. Hilde zit aan een Hoegaarden, Marco drinkt een De Koninck, Ingrid tonic met ijs en voor mij staat een Weizener.
Vier vrienden op een terras in de namiddag. We zitten er al even. Het is gezellig.
Hilde wijdt uit over een vriend, of een kennis. Die maakte laatst nogal wat mee, daar en daar, zus en zo.
Babbeldebabbel.
Maar weet je hoe dat gaat, onder een welwillend lentezonnetje dat onwennige kruintjes en puntjes van bezonnebrilde neuzen, want wishful thinking, masseert?
Het is nu eenmaal zo, en dat is serieus onderzocht, dat mannen onder SOMMIGE omstandigheden helemaal niet de gedachten bij het gesprek van vrouwen KUNNEN houden, al zouden zij dat WILLEN. Dat gebabbel klinkt hen op een bepaald moment als muziek in de oren en dan dwalen hun gedachten af. Iets met hersenhelften. Serieus ongelogen waar.
En voor ik het weet zijn ook mijn gedachten op reis, Hildes verhaal ten spijt.
‘Love is in the air’, zing ik in mezelf. Lente he, John Paul Young, 1978.
‘Everywhere I look the parenclub around. Love is in the air.’
Parenclub?
In haar verhaal over de vriend of de kennis maakt Hilde een triviaal zijsprongetje en gaat het daar ineens over een parenclub.
‘Parenclub?’, vraag ik, op slag weer bij de pinken.
‘Parenclub?’, likkebaardt ook Marco, terug van een reis waar dan ook heen.
‘Parenclub?’, informeert zelfs Ingrid hoopvol, teruggefloten van een zweefvlucht op een wolk van tonicbelletjes.
En ineens zitten we daar weer, samen aan de tuintafel op het terras.
Vriendschap gaat niet over voortdurende aandacht jegens elkaar. Want vriendschap kent geen voorwaarden. Vriendschap betekent dat jij er voor de ander wilt zijn, als nodig.
Vriendschap vindt het best als zij voelt als vriendschap.
Foto: Sharon McCutcheon – Unsplash