Ik dus verkouden. Hoesten, niezen, een verstopte neus en opgezette klieren. En dat al een paar dagen (!) aan een stuk.
Sta ik af te wassen. Of te afwassen, wat je wilt. Dat gaat bij mij in een kunststoffen teiltje. Het teiltje gaat weer in de spoelbak. Ons bin zuunig.
Moet ik hoesten, zomaar ineens.
Springt me daar een groen kikkertje met een circusboogje hoppa zo in mijn afwaswater!
Een stevig kikkertje was het hoor. Zwemmen kon hij ook, als de beste. Dat dreef daar heel deftig tussen mijn dreftige bubbels.
Ik zo snel mogelijk het beestje zijn vrijheid gegeven. Kikkertje met handje water oppikken en in een mum weer losgelaten in het putje.
Het gleed weg voor wij ah of oh konden zeggen. Want glibberen, dat kunnen ze.
Het heeft heus niets geleden. Het was een prachtig moment.