Een ingekorte versie van deze column stond in het Eindhovens Dagblad van 30 september 2014.
Toen ik op mijn allermooist ‘Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ik word stapelgek!’ zong, ontmoette mijn blik juist die van een andere Amazing-meezinger. Die gaf mij ook vol overgave ‘Ik wil je!’ mee, van de hit van De Kreuners. Een mooi moment, typerend voor de tiende editie van Ameezing Eindhoven. Hier kraakten wij met zijn negenduizenden intiem hoge noten en gingen wij voor de muzikale top. Boekje in de ene hand, biertje in de andere. Kom maar op met die nummers.
Natuurlijk hadden wij met het ene nummer meer dan met het andere. Het relaas van Hans de Booy en zijn geliefde Annabel kan mij vanaf het moment dat het op mijn zeventiende in mijn leven verscheen nog steeds boeien. Maar dat komt natuurlijk ook door de destijds in mij opborrelende chemische processen. Met September van Earth, Wind and Fire heb ik daarentegen niets. Teveel uptempo en als tijdens het refrein voor de zesde keer ‘Pa do oh pa do oh pa do oh’ wordt gezongen (kijkt u even mee in uw mee naar huis genomen Gratis Boekje?), haak ik af. Veel geschreeuw, weinig wol.
Mijn Gratis Boekje zou die avond mijn reisgids blijken. Hulp kregen wij vanaf het podium, waar gesmeerde solisten ons voorgingen op onze ontdekkingsreis. Zoals mijn kennis Maarten, die me daar een Droomland neerzette waar de machtige stem van Hazes bij verbleekte. Nou ja, bijna dan. Of een van de jongens uit het groepje dat bij ons in de buurt stond. “Da’s zijn moeder, da’s zijn moeder!”, gilde hij naar ieder die het wilde horen, toen de soliste met het orkest We’ll Meet Again inzette. Ameezing Eindhoven is voor alle leeftijden.
Ik weet niet hoeveel liedjes de organisatie voor komende edities op de plank heeft liggen, maar een reprise van I Will Follow Him zou ik willen afraden. Dat gaat niet alleen erg snel maar ook erg hoog en dat redden we gewoon niet. ‘Keep me awáááááy, away from my lóóóóóve!’ Beetje te onstuimig en daar is ons Stadhuisplein niet voor bedoeld.
Uiteindelijk zou Ameezing Eindhoven nogal choquerend blijken. Kent u Tom Jones, onze massieve Welschman annex knuffelbeer, tevens zanger van evergreens als Green Green Grass of Home en She’s a Lady? Ja? Wist u dan ook dat hij zijn lief Delilah in het gelijknamige nummer met een mes om het leven brengt? Leest u weer even mee in uw Gratis Boekje? Ik wist dat niet en zal dus nooit meer muziek van Tom Jones kopen. Artistieke vrijheid, zegt u? Zeker, maar toch: zulke dingen moet je niet lichtvaardig nemen. (Bent u toevallig gecharmeerd van Kiefer Sutherland? Dan kan ik u aanraden ook nooit naar Lars von Trier’s Melancholia te kijken. De poets die hij in die film zijn vrouw Claire en zoontje Leo bakt is onvergeeflijk, acteur of niet. Ik ben daar heel duidelijk in.)
Het is vlak na de pauze als een volgende schok zich aandient. Ik, een nieuw biertje links en mijn Gratis Boekje rechts, en op twintig meter vóór mij Ramses Shaffy die Zing, Vecht, Huil, Bid inzet. Samen met negenduizend anderen ben ik overdonderd. Nu weet ik dat Ramses zijn woorden soms inslikt. Inhoudt, even lijkt af te dwalen, misschien vanwege alle opgekropte emoties. Want wat zingt Ramses nu aan het eind van elk refrein? ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ en dat vier keer achter elkaar. So far so good. Maar dan sluit hij naar mijn idee toch echt af met ‘McDonald’s’. De logica achter Ramses’ keuze om af te sluiten met sluikreclame is mij echter altijd volledig ontgaan. Gelukkig is mijn Gratis Boekje er heel duidelijk over: geen ‘McDonald’s’ maar ‘Niet zonder ons’.
Ik moet zeggen: ‘Niet zonder ons’ klinkt logischer en ik kan de organisatie van Ameezing Eindhoven alleen maar dankbaar zijn voor hun oplettendheid. Hoewel… een foutje is zo gemaakt. Zou het niet kunnen zijn dat Ramses via sluikreclame stiekem tóch zijn publiek wilde wijzen op de hamburgers van McDonald’s? Een schnabbel tussendoor? Ik heb het opgezocht: 1971 is het jaar waarin Zing, Vecht, Huil, Bid uitkwam én het is het jaar waarin de eerste McDonald’s in Nederland verscheen. Toeval? Wie zal het zeggen… Uw Gratis Boekje biedt hieromtrent geen uitkomst.
Sluikreclame van Ramses – Ronald Frencken