“Fuck de Koning!”, riep Abulkasim Al-Jaberi en daarmee was een ongekende daad van rebellie een feit.
Ik begrijp dat wel, dat rebelse van onze Abulkasim. Die is Irakees. Die weet dus alles van Irak. Die weet dat het in Nederland comfortabel rebelleren is tegen de autoriteiten, zeker in vergelijking met Irak.
Rebelleren: heerlijk! Maar, met mate he. Ik roep op zijn tijd ook graag “Fuck de Koning!” Maar dan wel met een hoofdletter K. Da’s toch net even anders, voel je?
Een paar jaar geleden nog fuckte ik de Koning. Op de Keizersgracht nog wel, oh ironie. Daar fietste ik midden in de nacht twee agenten te paard voorbij. Die stonden op een totaal verlaten straat netjes voor rood te wachten. Ik er langs af, met een vaartje door rood. Rebellie ten top, de zege aan mij.
Totdat van achter op de Keizersgracht mij een prachtig galmend kataklop kataklop naderde. Paardjes in galop.
“’t Slaat toch ook nergens op, wachten voor rood op dit tijdstip”, zo probeerde ik eenmaal gesnapt mijn revolte nog van vers Krypton-staal te voorzien. Hopeloos.
Hangend over de stang van mijn fiets, met aan weerszijden een balletje dat weet ik nog heel goed, nam ik te midden van acht slanke paardenbenen mijn bon voor fietsen door rood in ontvangst.
Voor nu vond deze rebel het allang goed. Netjes op tijd betaald ook die bon. Anders gaat het alleen maar nog meer kosten. Want zo is ’t ook he.