Lang duren ze nooit, bijzondere momenten dat je voor even overal zou willen zijn, behalve dáár waar je op dat moment bent.
De vader van mijn kennis F kwam te overlijden. Hij, de vader, was erg oud geworden. Voor dit verhaal maakt dat trouwens niet uit want F was er evengoed behoorlijk stuk van.
Ik kom F na de begrafenis op straat tegen, tijdens een braderie. We zijn met zijn vieren en condoleances zijn op hun plaats. Dus wat zeg ik met mijn 48 levensjaren ervaring – wat er op dat moment evengoed acht hadden kunnen zijn – terwijl ik hem joviaal de hand schud? Ik zeg:
‘F, van harte gefeliciteerd met je vader.’
Het werd best nog leuk op de braderie. Kon er uiteindelijk wel om lachen. Gelukkig maar. Het leven hervindt namelijk zijn weg, altijd.