Eigen werk

Het voetbalplaatje

By 29 juni 2014augustus 29th, 2020No Comments

Het voetbalplaatje Ronald FrenckenHet leek een trieste bedoeling toen het oude mens werd begraven. Na een lang ziekbed had ze voor zichzelf gekozen en simpelweg de strijd gestaakt. Uiteindelijk bleek ze slimmer dan haar omgeving toen ze besloot dat het genoeg was, al die pillen en al dat gepruts aan haar lege lijf.

Zoals gebruikelijk vond de tocht van de kerk naar het nabijgelegen begraafplaatsje te voet plaats. Die processie bood best een amusante aanblik. De pastoor voorop, op de hielen gevolgd door een plichtmatig rouwend gevolg. Professioneel somberende begrafenismannen die een eiken kist op onvaste wieltjes voortduwden over dwarse kinderkopjes. Daarachter de familie, vrienden, bekenden. Veel stemmig donker, gebogen hoofden en gemompel. Veel knorrende magen ook. Er lag immers een koffietafel in het verschiet! Dan mocht het best weer even vrolijk.

Tussen het gevolg stapte onwennig een oudere jongeman mee, waar het verdriet aan voorbij leek te gaan. Aan de hand van zijn vader keek hij achter dikke brillenglazen verwonderd in het rond, genietend van de vreemde situatie waar hij deel van mocht uitmaken. Plotseling raapte hij een voetbalplaatje van de grond. Hij bracht het plaatje tot vlak voor zijn gezicht en straalde. ”Heb ik nog niet pap”, verkondigde hij luid. “Fijn jongen”, mompelde deze met stemmige mond. De jongen glunderde. Wéér een erbij! Wat was het leven mooi!

Het voetbalplaatje – Ronald Frencken