Eigen werk

Herr Wolf is onderweg

By 7 oktober 2014augustus 29th, 2020No Comments

Ronald Frencken shoc - Herr Wolf is onderwegToen deze week de Dodenrit van Drs. P op de radio te horen was, werd het mij duidelijk: in Nederland horen geen wolven. Het schijnt dat de wolf nu toch echt vanuit Duitsland onze grens is gepasseerd. Ik begrijp ze niet, wolven. Ik  weet niet hoe het wolvenbrein werkt, maar als ik wolvenfluisteraar zou zijn, zou ik hem willen adviseren: Herr Wolf, bleiben Sie bitte doch in Deutschland.

Wolven in Nederland: daar kan niets goeds van komen. Konijntjes, eekhoorntjes, een bever, een enkel zwijn of edelhert, prima. Maar dieren van het kaliber wolf, daar kunnen wij niet mee overweg. Daarvoor is ons landje te klein en onze collectieve bemoeizucht te groot. De eerste de beste goedwillende wolf die het waagt om het kruis van een nietsvermoedende wandelaar te besnuffelen zal het bezuren. Die wolf mag rennen voor zijn leven, net zolang totdat het forensenverkeer of de wielen van streekbus 44 tussen Dinkelland en Tubbergen efficiënt een einde maken aan zijn aspiraties om hier zijn geluk te zoeken.

Of denkt u soms dat de wolf die, geheel instinctmatig en dus vrij van schuld, besluit de Barnevelders in een Ootmarsumse kippenren op te vreten, wegkomt met een berouwvol ‘Ich habe es nicht gewüsst’? Reken maar dat hij bij het eerste het beste wolvigheidje dat hij uithaalt – want dat doen wolven van nature nu eenmaal, wolvigheidjes uithalen – mag rekenen op welgemikt lood tussen de ogen.

Ik vrees dat wij in ons overbevolkte, bemoeizuchtige landje meer dan genoeg aan elkaar hebben. Wij moeten hier geen roofdieren van formaat willen hebben. En al zeker geen wolven, laat staan hele roedels, anders dan die we kunnen observeren in veilige, naar onze maatstaf gecultiveerde vrijplaatsen, zoals dierentuinen.

Wolven en Nederlanders gaan niet samen. Onze cultuur spreekt wat dat betreft boekdelen. Het zijn heus niet alleen Igor, Natasja, Sonja en Pjotr die in Drs. P’s Dodenrit het lampje bij ons moeten doen branden, als zij onderweg in de trojka ten prooi vallen aan het gewolfte. Want was daar niet veel eerder het drama met dat meisje met het rode kapje, dat door de wolf in de luren wordt gelegd? Gelukkig liep dat verhaal uiteindelijk nog goed af. Dat wil zeggen: voor het meisje. Maar dat gold zeker niet voor de gezamenlijke woning van drie bepaalde biggetjes die ooit door de wolf zonder pardon omver werd geblazen. Ik verzeker u, dat wordt een boel ellende als de wolf zich gaat bemoeien met ons vastgoed.

En nu ik eraan denk, was daar vroeger ook niet ene Bor die zijn opwachting maakte in het overbevolkte dierenbos waarvan De Fabeltjeskrant verslag deed? Ik weet niet hoe het met u zit, maar naar mijn idee klonk zijn ‘Húúúúúúúú!’ toen al behoorlijk aanmatigend.

Herr Wolf is onderweg – Ronald Frencken