Producties

De praktijkles

By 26 september 2012juni 29th, 2020No Comments

Deze column schreef ik voor Infomeare, het personeelsblad van stichting Meare. Meare ondersteunt mensen met een verstandelijke beperking. Op zoek naar een columnist voor je blad? Neem contact op met mij.

Gelukkig bleek het ín de zaal een stuk koeler dan buiten, toen vader zijn dochter op een pufhete woensdag trakteerde op een middagje De Kameleon in de bioscoop. Machtige rolprent hoor! Waarachtig geen kinderachtige film: levensechte orkanen, snelle boten op Friese meren en dwaze pogingen van de tweelingbroers Hielke en Sietse om slootjes al fierljeppend te bedwingen, deden vader en dochter zich met popcorn en cola schrap zetten in hun stoel.

Het groepje volwassenen achter hen was ook onder de indruk van het gebodene, maar… ánders. In hun pogingen nog meer van de film te genieten, overstelpen ze een juffrouw, zonder twijfel de begeleidster van de groep, met vragen. Op fluistertoon weliswaar, maar toch voldoende luid om het filmplezier van de overige bezoekers te kortwieken.

In haar streven haar groepje van dienst te zijn en tegelijk de bioscoopetiquette niet uit het oog te verliezen, had ze het er niet gemakkelijk mee. Op de vraag wie van de tweeling nu precies Hielke was en wie Sietse, moest ze haar groep het antwoord telkens weer schuldig blijven. En hoewel het antwoord op de vraag waar Friesland lag was makkelijk te geven was, gold dat niet voor de vraag hoe je een motorboot kon bouwen. Dat de tweeling dat karweitje in een mum piepte, bleek toch een staaltje filmische vrijheid, onmogelijk om in een zin te schetsen.

Hachelijk werd het tijdens de spannende orkaanscènes. Van enig fluisteren binnen het groepje kon door pure opwinding geen sprake meer zijn. De onrust verplaatste zich naar de overige bezoekers. De volgende vraag kwam dan ook van de vader, allesbehalve fluisterstil. Met een luidkeels: “Kunnen jullie niet gewoon jullie mond dichthouden?”, wist hij de vraag van de meeste bezoekers naar de motivatie van het groepje pakkend te verwoorden.

Het antwoord op vaders vraag bleef uit. Voor de meesten bleek de praktijkles ‘Voor jezelf leren opkomen’ een stuk pittiger dan de fraai omschreven lesdoelen deden vermoeden. Ook dat, zou je kunnen zeggen, was een les op zich.

De praktijkles – Ronald Frencken, tekstschrijver Eindhoven