Met mijn oude mobiel was niet zoveel mis. Draadloos bellen deed hij als de beste en hij wist zelfs elke ochtend met een prettig deuntje binnen te dringen in mijn dromenrestjes, om mij te attenderen op een nieuwe dag. Wat wilde ik nog meer? Welnu: veel!
Dat kwam namelijk door de hippe jongens en meiden van de reclame. Die wisten mij er namelijk keer op keer van te verzekeren dat nieuw béter is, zeker in onze mobiele belwereld. Eén mobieljaar staat namelijk gelijk aan veertig mensenjaren, wist u dat? Dus moest er een nieuwe komen. Een betere. Maar welke?
Het gebeurde allemaal heel plotseling. Kan het niet eens navertellen. ’s Avonds tijdens het reclameblok kwam er een nieuwe voorbij. Voor een schijntje kon je internetten, mailen, video’s maken, fotograferen met vele vele pixels, muziek luisteren en: bellen! Er zat zelfs een printertje in waarmee je fantastische foto’s kon uitprinten, zo maakte het meisje van de reclame mij wijs. Dat dat later artistieke vrijheid bleek: so be it. Waar het om gaat is dit: had ik al die functies nodig? Wilde ik altijd mijn mail kunnen lezen? Zag ik het nut in van het posten van mijn mobielfoto’s op… tja waarop eigenlijk? Maar de jongens en meiden van de reclame deden hun werk goed; mij restte het online bestelformulier. En zo lag een paar dagen later mijn nieuwe mobiel op mijn keukentafel. Zwart, saai en plastic dat zag je zo, maar niet op de reclame.
Twee weken later lag hij er nog en hadden de eerste stofdeeltjes zich verzameld tussen de nepmetalen knopjes. Mobiel en ik vonden elkaar niet aardig en dat wist ik eigenlijk al tijdens onze eerste kennismaking tijdens het reclameblok. Maar die jongens en meiden hé… Tot het echte uitspreken van de gelofte van kuisheid, het verwijderen van het folie op het scherm, zou het nooit komen. In die tijd maakte mijn oude mobiel mij lekkerder wakker dan ooit.
Toen mijn mobiel vorige week nog steeds ongebruikt op de keukentafel lag en de eerste vetspetter doel had getroffen vlak naast het lensje, wist ik wat me te doen stond. Om tien uur ’s avonds vond ik een plaats voor hem tussen duizenden anderen rejects op Marktplaats. Om half elf stond er een witte prins voor de deur die de schone maagd inclusief alle machinaal samengebonden kabeltjes in één koop meenam. Echte liefde ontstond de volgende ochtend, toen de jongens en meisjes van de reclame nog in bed lagen. Ik ging zélf op zoek naar een nieuwe mobiel, via internet. Kijken, vergelijken en vinden. Want af en toe iets nieuws, dat houdt de boel spannend. Hou daarom, beste mensen, de boyz ’n girls van de reclame scherp in de gaten.